Agronom Lene?

Vi har vært på besøk på en av de norsk-starta jordbruksskolene her på Antsirabe. Den ligger litt utenfor byen, på et stort, flott område.

Han som viste oss rundt har fått utdannelsen sin i Norge, så da fikk vi all info på norsk – ganske kjekt ettersom gassisken fortsatt ikke er så mye å skryte av…

Her er i hvert fall noen bilder:

 

Jeg var kjempefornøyd da jeg skjønte hva dette var:

Que felicidad al entender:

trano = hus/casa, alika = hund/perro

 

 

 

Importert NRF, for å bedre melkeproduksjonen.

 

Una vacita noruega – que das mas leche.

 

Estos toros querian conocernos…

 

Fuimos de visita a la escuela agraria iniciado por la mision noruega. Es un lote enorme – y muy lindo. Por las visitas a la grancha de mis abuelos podia reconocer algunas de las cosas y animales – muchos de ellos importados desde Noruega.

Fotos

 

Ambositra

Rismarker
Sembrado de arroz 

Jada – et blått tre.

Sisi – un arbol azul.

Kirka her i Fandrina

La iglesia de Fandriana

Ligretto er gøy – selv om man må ha hodelykt for å se kortene…

Claro q’  jugamos Ligretto aqui tambien, aunque con linternas para poder ver las cartas…

Kusafari – safari de vacas

Hvor mange kuer kan man egentlig se på en dag? Vi kjørte her en dag langs “highway of cows” – eller egentlig var det vel “okseveien”. Mange kjøper storfe helt sørvest på øya – i Toliara, og så driver de flokken med seg opp til høylandet. For å slippe å bruke hovedveien går de i stedet langs veien til Fandriana. Jeg vet ikke hvor mange bølinger vi passerte på de 40 km, men for hver sving var det nye flotte zebu-okser foran oss – alle med den kjekke puklen på ryggen.

 

 

 

 

 

Cuantas vacas se puede ver en un dia? Nos estabamos preguntando el otro día. Volviando de una visita a otra ciudad nos encontramos con un monton. Muchos vaqueros compren sus toros por la costa en el sur, y despues caminen hasta el capital – unos 1000 km o algo así. Por cada curva había un chico con sus animales; el zebu – el toro tipico de Madagascar.

 

Sykler, marked og besøk og sånn

Sykler er kjekt å ha. Vi hadde egentlig tenkt å kjøpe på Antsirabe, men så er det noen snille sjeler som hadde satt igjen sykler til oss her i Fandriana. O lykke!

Med friskt mot syklet vi avgårde i retning lørdagsmarked for å gjøre storinnkjøp, med sekk på ryggen og handlenett på styret – bare for å komme fram og måtte innse at inn på markedet var det neppe mulig å komme med sykler. Så da syklet vi hjemover igjen.

Da er det fint at det ikke er så langt til “sentrum”, så vi kunne returnere til fots. Det er tydelig at på lørdag er det Fandriana som er stedet; hit kommer folk fra alle landsbyene rundt for å handle, skravle, kikke og bli sett. Og denne lørdagen var det en ekstra underholdningsbonus; Monika og Lene som forsøker å handle. Målet var en kvartkilo poppe-popcorn, men da de begynte å øse oppi pose nummer tre og fire skjønte vi at det bar galt avsted. At maisen dessuten var av den heller grovkorna sorten gjorde at den ikke akkurat ble de maksi-popcorna vi hadde sett for oss, men i stedet har vi nå fått en trofast liten hønseflokk som kommer og spiser hos oss.

 

Vi har også fått en annen ny venn som vi håper vil komme på jevnlige besøk. Vi er nemlig ikke så glad i å kaste matrester, men nå har

vi en som lykkelig, og kanskje for første gang i livet, virkelig mottar smuler fra de rikes bord. “Eny ary” på gassisk betyr noe sånt som “jada, ok, greit”, og siden dette er en positiv sjel kaller vi ham bare for “Ari”.  

Mientras vivimos en Antsirabe estabamos soñando de bicis, y llegando aquí a Fandriana  habían dos esperandonos. Los anteriores noruegos las habían dejado para nosotras – o felicidad!

Hay una fería grande los sabados, y andando en bici llagamos rapido,aunque totalmente en vano; no había por donde entrar. Dando vuelta, y volviendo a pie intentamos de nuevo, y vimos que la fería realmente es el lugar los sabados. Aquí llegan la gente de todos los pueblos alrededor, para hacer sus compras, charlar y reir. Y esta vez Monika y yo fue la causa de mucha de la diversión. Queríamos comprar maiz para hacer pipocas – unos 250 gramos o algo así. Cuando llenaron la cuarta bolsa nos dimos cuenta que algo estaba mal, pero no es taaan facil explicar cuando no entiendes ni hablas ni un comino! Al final salimos con dos bolsitas no más, y como los granos eran demasiado grandes los estamos usando para dar a las gallinas qué ahora llegan cada día.

También tenemos otro amigo nuevo. Esperamos que va a llegar diariamente a visitarnos, porque el esta tan feliz cuando le invitemos las sobras de nuestra comida. “Eny ary” en malagasy significa “esta bien”, y como nuestro amigo nuevo de cuatro patas es un ser muy positivo le hemos llamado “Ari”.

Om å bo i en seng og å være kylling

Det er jammen ikke så lett når man bor i en seng; Fandriana betyr nemlig nettopp det: seng. I dag under lunsjen snakket hushjelpa om Fandriana og seg selv og skolen. Hun gjentok og gjentok, og vi forstod like lite. Så brukte hun ordene “farafara” og “kontory” og til slutt gikk hun bort til gjestesenga vår og pekte på den. Etter mye om og men og blaing i ordboka, som i hvert fall ikke inneholder  de ordene jeg leter etter, fant vi ut at hun tidligere har lånt seng av lærerskolen her i byen. Men i og med at man i år har tatt inn dobbelt så mange studenter som i fjor, så har de bruk for senga til studentene, og da er Helen sengeløs. Hun spurte derfor om hun kunne få låne ekstrasenga vår inntil videre, og det var jo selvsagt greit for oss – da vi bare skjønte hva hun spurte om…

Tilslutt i dag avsluttet Monika en samtale med å si “Jeg er ikke kylling”, og det har hun jo jammen rett i. Det er jo ikke så lett når “azoko” betyr “jeg forstår” og “akoho” betyr “kylling”.

Nandeha any Fandriana izahay rahampitso

Tittelen er et forsøk på å si at vi reiser til Fandriana i morgen. Om det er riktig  skrevet er jeg jammen ikke sikker på. I løpet av de siste ukene har vi gått gjennom store deler av gassisk grammatikk, men har vel i liten grad lært å bruke denne grammatikken. Jeg har nå klart å lage meg min egen lille grammatikk-bok; om ikke annet er jeg blitt god på å bruke dokumentkart…

Jeg sliter fortsatt med å huske å ta med subjektet i setningene; det blir så lett å glemme når det skal stå aller bakerst. Innen jeg kommer så langt er jeg overlykkelig over å ha klart å hale så mange gloser ut av hodet mitt at et lite pronomen til slutt blir aldeles oversett. Det er nemlig slettes ikke lett med disse glosene heller, for de likner hverandre. Hvordan skal jeg huske forskjell på mandeha og mandefa for eksempel? Dermed blir det ofte til at jeg sender Betty til byen i stedet for at hun får lov til å gå.

Men i ettermiddag er det altså over; klokka to starter (foreløpig) siste gassisk-time. Deretter er det ut for å kjøpe sykler og en mobil internettdings i håp om at det i blant vil funke ute på landsbygda.

Er spent på hva som skjer der. Skolen starter på tirsdag, og da venter 158 nye studenter på oss. Håpet er selvsagt at vi på en eller annen måte kan få være til nytte, men akkurat hvordan  vet vi ikke enda. I går lærte vi “nyttige skolefraser”: “Atsangano ny tanana!” betyr for eksempel “Rekk opp hånda!”…

Under er noen bilder til fra tunet her på Antsirabe, “Lille Norge” på Madagaskar og litt fra byen.

Internatet – utenfor her samles vi til 10-kaffe’n hver dag.

 

To viktige elementer: pousse-pousse og kongeparet.

Monika – la estudiante buena…

 

Por alguna razon; en todo el mundo, una estación siempre parece a una estación.

Sånn ser vi ut :D

Ja, det var franskmenn som anla byen; brede avenyer er fint!

 

Stasjon, lokomotiv, jernbanespor – men ingen tog som går…

  Tja?

Han llegdo nuestros ultimos dias aqui en Antsirabe. Mañana nos van a recoger para ir a Fandriana. El titulo dice (creo…) “Mañana vamos a ir a Fadriana”. No estoy segura si es correcto, porque aunque hemos tenido clases ya tres semanas nuestro profe ha enfocado en la gramatica. Así que ahora tengo 37 pagínas en mi ordenador sobre casi todos los aspectos de la gramatica, pero no soy capaz de decir nada. Entiendo que es necesario aprender algo de los sistemas, proque es bien diferente, pero aun así… Encima de eso me es dificil recordar las palabras. “Mandeha” y “mandefa” son verbos diferentes, y por eso repentinamente estoy mandando a la pobre Betty al centro, cuando en realidad debería caminar… Tal vez aprenderé algun día?

Mañana, como dije, nos espera Fandriana. Tal vez haya luz y agua esta vez? Pero lo mas importante será el trabajo. El martes llegan 158 estudiantes nuevos, y mi esperanza es que de alguna manera vamos a poder ser utiles para algo. No sabemos mucho sobre nuestras tareas, pero espero que poco a poco será clarito.