Noen ganger er jeg veldig glad for at det aldri ble noe ut ab fiolin-karrieren min. Jeg husker fortsatt den grønn boka med lappen inni hvor jeg måtte skrive opp hvor mange minutter jeg øvde hver dag. Det gikk ikke så bra.
Derimot er jeg veldig glad for alle årene i korps og orkester med fløyta mi. Det er et riktig så kjekt instrument – ikke minst fordi den tar liten plass. Uansett hvor jeg bosetter meg i verden har jeg plass til fløyta i bagasjen.
I noen dager nå har jeg vært med på misjonærsamling her på Antsirabe, og da har jeg fått være med i bandet til Arild. Han og jeg har faktisk en felles fortid i Justus – ikke samtdig, men vi har nå begge vært med i samme kor en gang i tiden. Han er utrolig dyktig på piano, og på torsdag hadde han fått med seg et par råflink gassere, en franskmann – også meg da. Utrolig artig å være med å spille med “de store gutta”! Takk og takk!
A veces doy gracias porque nunca fui buena en mi violin. Empeze tocar a mis siete años, pero era dificil – y sonaba terible. En vez empeze a tocar la flauta; un instrumento muy bueno cuando uno se traslada a un pais al otro. Siempre hay campo en mi maleta para la flauta.
Esta semana he participado en una reunion de misioneros aqui en Antsirabe, y me han dejado ser parte de la “banda de Arild”. Arild y yo hemos sido miembros del mismo coro en Noruega; no al mismo tiempo, pero aun así. El es muy, pero muy, bueno en todo que tiene teclado – y puede tocar cualquier cancion, y cualquier tipo de musica. El jueves habia invitado unos chicos malagas y un frances para tocar con nosotros. Era tan diviertido poder participar con ”los buenos”! Gracias!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar